Mauzoleum Hindenburga, wzniesione w latach 1924–1927, początkowo było pomnikiem poległym żołnierzom bitwy pod Tannenbergiem z 1914 roku. Obiekt, zaprojektowany przez berlińskich architektów Walter i Johannesa Krügerów, miał formę przypominającą starogermański krąg kamienny, podobny do Stonehenge. Zbudowane z czerwonej cegły, składało się z ośmiu wież, które tworzyły okrąg. W 1934 roku, po śmierci marszałka Paula von Hindenburga, mauzoleum zostało przekształcone w miejsce jego pochówku. 7 sierpnia 1934 roku odbył się uroczysty pogrzeb, w którym uczestniczył Adolf Hitler. Zmodyfikowano wnętrze, a w 1935 roku przeniesiono szczątki Hindenburga do specjalnie przygotowanej wieży. Obiekt stał się celem licznych wycieczek, a w 1944 roku pochowano tam także generała Kortena. W 1945 roku, w obliczu nadchodzącej Armii Czerwonej, niemieckie wojska wysadziły mauzoleum, aby zapobiec jego zniszczeniu przez wroga. Z ruinami pozostały tylko fragmenty, które po wojnie zostały rozebrane. W 1950 roku część granitowych płyt wykorzystano do budowy Pomnika Wdzięczności Armii Czerwonej w Olsztynie. W pobliżu mauzoleum znajduje się Pomnik Lwa, upamiętniający żołnierzy 147. Pułku Piechoty, a także pomnik poświęcony padłym koniom.